Het stoplicht springt op rood, druk op de rem en de auto komt tot stilstand. Ik kijk om mij heen naar de vele fabrieken, naar de mensen in de auto vaak met een serieus gezicht al bellend achter het stuur en ik zoom uit, om het leven van een afstand te bekijken.

Wat ik zie, is een grote grijze massa met her en der een lichtpuntje. Als ik een metafoor moet gebruiken voor wat ik zie zou ik het zo omschrijven:

Een grijze mierenkolonie

Het grootste gedeelte van Nederland bestaat uit grijze mieren. Elk van hen steeds in de voetstappen van degene voor hem tredend. Af en toe gaat zo’n grijze mier dan eens op sabbatical en denkt dan een andere kleur gekregen te hebben. Maar uiteindelijk keert hij gewoon terug naar zijn oude, vertrouwde route. 

Geen van deze grijze mieren heeft het door dat er bovenop de mierenhoop een paar hele grote zwarte mieren staan die alle grijze mieren aansturen. Ze verleiden de grijze mieren met allerlei lekkernijen, maken ze bang voor verandering, en misleiden hen met het continue tonen van beelden die deze grijze mieren -in hun schaarse vrije tijd- bekijken en tot zich nemen. Ze werken en leven zo’n beetje slapend.

De geboorte van een licht mier

Op een dag wordt er een licht mier geboren wordt. Deze mier heeft de grootst mogelijke moeite met het bestaande stramien. Dit kan toch niet de bedoeling zijn? Een leven waarbij je dènkt vrij te zijn maar eigenlijk compleet gevangen zit?

Ze verlangt enorm naar vrijheid. Vrijheid om buiten de gebaande paden te lopen. Het nest eens vanuit een andere hoek te bekijken. Iedereen vindt haar maar raar, en ze voelt nergens aansluiting, zelfs niet bij haar eigen familie. Toch is haar verlangen naar vrijheid zó groot dat ze de stap waagt.

Ze wijkt af van het bekende pad en ontdekt dat het nest er vanuit elke hoek anders uitziet. Het is maar net van waaruit je het bekijkt. Ze stapt gretig verder en ontdekt de waarheid: het nest wordt bestuurd door een paar grote zwarte mieren. Deze manipuleren de grijze mieren met leugens, lekkernijen en verleidingen, zodat ze blijven bijdragen aan hun plezier.

Ze schrikt. Tegelijkertijd voelt ze de bevestiging van wat ze altijd al heeft gedacht, gevoeld, nee — geweten: er klopt iets niet.

De strijd tussen licht en donker

Ze gaat terug naar het nest om haar ontdekking te delen, maar niemand gelooft haar. Sterker nog, ze willen haar opsluiten en proberen haar grijs te maken. Maar de licht mier weet te ontsnappen en vervolgt haar pad. 

Al snel komt ze meer licht mieren tegen. Wat een opluchting om te weten dat ze niet alleen is! Samen bedenken ze een plan om de zwarte mieren weg te jagen en de grijze mieren wakker te maken. Ze realiseren zich dat hun ‘anders zijn’ juist hun kracht is.

Ze besluiten hun licht te laten schijnen, elke dag een beetje feller. Andere licht mieren worden aangetrokken en beginnen ook te stralen. Enkele grijze mieren zien het licht en herinneren zich dat ook zij eigenlijk licht mieren zijn. Langzaam veranderd de kolonie.

Samen gaan ze al stralend naar de grote zwarte mieren. Deze, gewend aan het duister, kunnen het licht niet verdragen. Ze worden kleiner en kleiner, tot ze uiteindelijk helemaal verdwijnen.

Vrijheid en eenheid in diversiteit

De hele kolonie wordt verlicht. Niet iedereen is hetzelfde — er zijn paarse mieren, blauwe mieren, groene mieren. Elk met hun eigen kleur, hun eigen ritme, hun eigen talent. Ieder draagt op zijn eigen manier bij aan het nest. En voor het eerst floreert het nest als nooit tevoren.

Iedere mier is nodig. Geen enkele is overbodig. En bovenal: ze zijn vrij.

Wat als wij ook zo zijn?

Wat als wij net als die mieren zijn? Wat als wij allemaal een puur stralend licht van binnen hebben, maar dat dit bedekt is door zelfgecreëerde celdeuren en lagen mist?

Wat als mensen zijn die zich dit al herinnerd hebben en nu een baken van licht vormen voor anderen? Die ons helpen en begeleiden op ons pad om te herinneren wie we werkelijk zijn?

Zodat we allemaal kunnen leven vanuit ons hart, in verbinding met onze ziel. Ieder met onze eigen unieke talenten, onze unieke energie. Want dat is ware vrijheid.
Iedereen is nodig. Niemand is overbodig.

Ik zoom weer in. Terwijl het stoplicht op groen springt, ben ik terug in mijn lijf. Ik haal mijn voet van de rem, geef langzaam gas en vervolg mijn weg.

 

Liefs, Annemieke